Het verhaal hoe ik Canada in mocht, toch niet, toch weer wel, weer niet en uiteindelijk wel

Dit is misschien wel een van mijn stress volste momenten uit mijn leven geweest tot nu toe. Toen we op het vliegveld aankwamen in Washington D.C. hadden we met een aantal mensen afgesproken om onze koffers af te geven en achter de douane met elkaar te wachten tot we naar onze gates moesten dit omdat we verschillende vliegmaatschappijen hadden. Maar dit liep toch anders dan verwacht. Na online te proberen inchecken, wat geweigerd werd ben ik in de rij gaan staan om door de medewerker te worden ingecheckt. Eenmaal aan de beurt ging dit iets anders dan verwacht, ik mocht namelijk niet op het vliegtuig stappen. Nu wist ik dat mijn visa nog niet klaar was maar na in Nederland met meerdere mensen te hebben gesproken die mij allemaal vertelde dat ik gewoon naar Amerika kon gaan en daarna kon doorvliegen naar Canada, helaas was dit dus toch niet het verhaal. Gelukkig was de medewerker erg behulpzaam en had ik hem mijn verhaal uitgeleged, waarop hij besloot om iemand te bellen. Deze vertelde hem dat als ik mijn eta online zou bestellen ik alsnog mee kon. Ik dus gelijk mijn eta online proberen te bestellen wat eerst niet lukte omdat ik nog minderjarig ben, uiteindelijk was het gelukt, er was mij verteld dat die in ongeveer 15 minuten binnen zou komen. Op dat moment waren alleen de reisleider William, Roni een jongen met wie ik op het zelfde vliegtuig hopelijk zou stappen en ik nog voor de douane. Na 15 minuten heb ik toch maar even op mijn mail gekeken of de eta al binnen was, nee nog niet. William vertelde mij ondertussen dat het misschien niet die dag binnen ging komen vanwege de feestdag in Amerika en Canada. Ondertussen hadden we al een aantal mensen gealarmeerd die mij eventueel zouden kunnen oppikken als ik gestrand zou blijven in Canada. Na een uur een een groot aantal grap[en over mijn achterblijven verder was toch eindelijk mijn eta binnen gekomen. Ik zou niet achterblijven in Amerika!!! Ik terug in de rij, die niet echt opschoot, na eindelijk aan de beurt te zijn was het in het systeem nog niet bekend dat ik een eta had ontvangen waardoor ik daar samen met William 20 minuten weer in onzekerheid heb gestaan. Eindelijk was het gelukt en kon ik mijn koffer afgeven. Wij met z'n 3e door naar de douane waar we voorrang kregen omdat we met William mee waren, dus hier waren we binnen minder dan 5 minuten doorheen. Daarna zijn we met z'n 3e bij 5 guys wezen eten, waar we eigenlijk al gelijk heen zouden gaan nadat we door de douane waren gegaan maar het had zo'n 2 uur vertraging. Na een goede hamburger verder, gingen Roni en ik nog even in de winkels kijken om vervolgens door te gaan naar de gate. Na 20 minuten konden we gaan boards Roni en ik zaten eigenlijk achter elkaar maar vanwege de aardige vrouw konden we naast elkaar zitten op onze vlucht 2 uur en 40 minuten vlucht van Washington D.C. naar Minneapolis. Op Minneapolis aangekomen moest ik gelijk daar naar de volgende Gate, hier hebben we 2 mensen uit Canada ontmoet die ons verhaal zo leuk vonden dat ze mij zouden helpen als ik op Calgary aan zou komen omdat ik mijn koffer zelf moest door boeken in een korte tijd periode. Ook hebben Roni en ik gedag gezecht aangezien hij een andere vlucht had. Hierna kon ik gaan boarden, na een vlucht van 3 uur, haastte ik mij om mijn koffer op te halen en door te sturen. Helaas liep ik hier wat vertraging over, na dat ik door douane was gegaan moest ik toch naar immigratie, hier was de aardige vrouw met mij mee naartoe gegaan. Waar ik na een aantal minuten te horen kreeg dat ik op een vliegtuig terug naar Nederland zou moeten stappen die zelfde dag :( Of te wel, ik mocht weer Canada niet in. Na ook hier mijn verhaal te hebben uitgelegd en verder al mijn papieren te hebben afgegeven, was de douanier naar achter gegaan om te kijken wat ze voor mij kon doen, ik was ondertussen toch wel een beetje in de stress. Maar gelukkig toen ze terug kwam was er toch een oplossing gevonden! Omdat ik zonder mijn ouders vloog en nog geen 18 jaar was kon ik een andere visa krijgen waardoor ik toch Canada in zou mogen. Aangezien dit wat tijd heeft gekost en het niet zeker was of ik mijn vlucht nu zou halen, werd ik met de golfcard begeleid naar de security. Hier eenmaal door heen kon ik gelijk boarden, en ik was niet eens de laatste aan board. Na een vlucht van nog geen 30 minuten verder was ik dan eindelijk in Edmonton aangekomen! het was ondertussen al 12 uur en ik was behoorlijk uitgeput van deze reis, gelukkig had mijn host familie een hotelkamer geboekt in eenhotel nog geen 15 minuten verderop. Na een douche verder kon ik dan eindelijk gaan slapen, en het volgende avontuur tegemoet!